Je kunt de put in plaats van
te dempen natuurlijk ook verder uitdiepen
Ik begin dit blog een beetje
meesmuilend en badinerend maar dan komt de ernst.
Dus ga ik even terug naar
1947 toen het door Duitsland leeggeroofde, berooide Nederland na de tweede wereldoorlog
keihard werkte om er weer boven op te komen.
In datzelfde jaar kwam Buck
Owen met zijn beroemd geworden song
“Cigarettes and whusky and wild wild women”
Met als laatste couplet:
“Write on the cross at the head of my
grave
For women and whiskey here lies a poor slave
Take warnin' poor stranger, take warnin' dear friend
In wide clear letters this tale of my end”
For women and whiskey here lies a poor slave
Take warnin' poor stranger, take warnin' dear friend
In wide clear letters this tale of my end”
Nu, 68 jaar later, terwijl
Nederland zich geheel hersteld heeft van die tijd van armoede zegt onze
minister Dijsselbloem in een interview met FAZ “I cannot spend all my money on drink and women and then ask
for help” en dat wordt hem erg kwalijk genomen en, brengt zelfs zijn positie
als onofficieel voorzitter van de eurogroep in gevaar.
Goed,
dat laatste zou gezien het verlies van zijn partij toch het einde van zijn
voorzitterschap zijn geweest, want het is de Council van Ministers waar de
eurogroep ministers een onderdeel van
zijn.
Ik
heb er geen flauw idee van of Dijsselbloem deze beroemde song in gedachten had
toe hij dat interview weggaf.
Ik
geloof het ook niet.
Misschien
had hij beter kunnen zeggen “you can’t eat your cake and have it”, wat echt
Engels klinkt, of “je kunt je geld maar
een maal uitgeven ” of zelfs “zuinigheid en vlijt bouwt huizen als kastelen”.
Maar
nu in alle ernst.
Hij
heeft gelijk.
Alleen
gaat het niet op voor alleen de zuidelijke landen maar voor heel veel
eurolanden.
En,
als je persé de eurozone als één geheel wilt zien gaat het op voor de gehele
eurozone.
Want
als je de kille cijfers beziet, van de eurozone als geheel, of euroland voor
euroland dan zie je geringe groei, structurele begrotingstekorten, steeds
verder oplopende staatsschulden in baar geld en niet alleen een grote
werkloosheid maar een schrikbarende jeugdwerkeloosheid.
Dat
geheel in stand gehouden door de “whatever it takes” van de ECB met eind 2017
2.2 (Europese) biljoen bijgedrukte
euros om staatsschuld op te kopen en
ultralage of negatieve rentetarieven.
Natuurlijk
vergezeld van positieve prognoses maar dat zijn we al gewend, na het zuur het
zoet. Helaas blijft dat zoet steeds ver weg.
En
dat alles na 16 jaren euro die ons welvaart, naar elkaar toegroeien en vrede
zouden brengen.
Het gaat de EU niet
eurolanden beter dan de eurolanden ondanks al die ECB steun.
Voor mij geen raadsel.
Het heeft iets te maken met
afstemmen op elkaar van monetaire en fiscale politiek hetgeen in de eurozone
met de steeds grotere verschillen tussen ruw gezegd noord en zuid onmogelijk
is.
De ECB politiek met lage of
negatieve rentetarieven en het voor totaal 2,2 biljoen euros opkopen van
eurolanden staatschulden heeft zelf ook een janus kop.
Want de ene zijde is financieel
voordelig voor de staten die zo een veel te lage rente op hun schulden
kunnen betalen en deze schulden voor een
flink deel zien opgekocht door de ECB.
Daardoor kunnen de steeds
oplopende schulden houdbaar blijven hetgeen bij een vrije markt onmogelijk zou
zijn geweest.
De andere zijde is echter dat
de gewone man, de kleine spaarders en al diegenen die van de rente van hun geld
leven, zoals vele gepensioneerden, hier financieel voor opdraaien.
Zij ontvangen nauwelijks
rente en moeten in sommige gevallen nog rente toe betalen om hun geld op de
bank te zetten.
Het is het gevolg van de ECB politiek
die gericht is op het overeind houden van de zwakke landen, die van het
“whatever it takes” uit 2012.
Maar de sterke landen hebben
die lage rente niet nodig en profiteren ervan door begrotingsoverschotten te
kunnen produceren en hun staatsschuld te verminderen.
Maar ook in die landen moeten
de spaarders en pensioenfondsen het
ontgelden.
De sterke staten bloeien maar de bevolking merkt het niet.
Wel neemt de werkloosheid af,
maar de lonen niet of te weinig toe.
Het resultaat van de politiek
om de zwakke eurolanden te steunen heeft de omgekeerde uitwerking.
De verschillen tussen sterke
en zwakke landen nemen erdoor toe.
Kijk naar de groei,
begrotingstekorten, staatsschulden, werkloosheid, minimum loon per euroland.
Daardoor loopt ook de onvrede
op.
Waar loopt het op uit?
Een fiscale unie is zowel
economisch als politiek onhaalbaar, de verschillen zijn onoverbrugbaar.
Geldstromen van sterk naar
zwak (en in feite vinden die al plaats) verzwakken de noodzaak van hervormingen
en lossen de structurele problemen niet op en verzwakken de sterke landen.
QE is bedoeld als een
stimulans injectie en kan niet onbeperkt doorgaan.
Het Target 2 systeem, nu
gebruikt als kredietverschaffer en dat dus
de schuldenberg van de zwakke landen nog onzichtbaar verhoogt, moet toch weer
zijn eigenlijke taak als clearing house opvatten.
Het systeem van 3%
begrotingstekort zonder ingrijpen moet worden afgeschaft en de oorspronkelijke
0.5 tekort als maximum strak
aangehouden.
Want door die 3% neemt de
staatsschuld in euros elk jaar 3% toe.
Want een eventuele groei zit
al in de staatsschuld opgenomen.
Bij een groei van 2% van het
GDP en een begrotingstekort van 3% van het GDP bij nacalculatie telt dat 3%
extra tekort ook over die 2% groei.
Als dat een structureel tekort is
groei je dus steeds dus armer.
Vergelijk het met een
salarisverhoging van 300 euro maar daarnaast een groter uitgavenpatroon van 500
euro en dat jaar na jaar.
Snel ben je failliet.
De eurozone heeft van het
begin af aan ruim boven haar stand geleefd en dat blijft niet vol te houden.
Leg de woorden van Dijsselbloem zo uit.
Dat heeft ertoe geleid dat we
door die zestien jaar van schuldfinanciering en dus oplopen van de schulden van
170% in het ene tot 50 % in het andere land van het GDP, het totale verdienpatroon
in de eurolanden, een kantelmoment hebben bereikt, ondanks alle sussende woorden
van onze elite.
Meer schuld kan niet.
Alleen de sterke landen
kunnen zich redden, hun schulden zijn laag maar de andere niet.
Er moet een oplossing komen
om niet in het moeras van een
onstuitbare inflatie te verzuipen.
Maar welke?
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire