Nu eens niet over economie of financiën 

maar politieke kwesties in de Europese Unie

Een blik in het hart van de EU, 

tongue in cheek.

Er is meer in de Europese Unie aan de hand dan de nieuw op te bouwen verhouding tot de USA door de val van de sociaaldemocraten aldaar waardoor Mw Merkel, althans volgens Obama, overblijft als het enige bolwerk van de sociaaldemocratie in het westen.

Er is meer aan de hand dan de risico’s van een verlies bij het door Renzi in Italië uitgeschreven referendum waarbij het niet zeker is of hij wel zou aanblijven als hij daardoor niet door kan gaan met zijn hervormingen.

Hij heeft aftreden aangekondigd in dat geval maar later weer wat herroepen.

Nog meer ook dan de uitkomst van de definitieve Oostenrijkse presidentsverkiezingen die nu eindelijk kunnen doorgaan nu er eindelijk behoorlijke lijm voor de stemenveloppes is gevonden en gaan tussen een oude ex groen links kandidaat en een jonge rechtse kandidaat, tussen eurofiel en scepticus.

Ook gaat het niet over al dan niet praten met Turkije.

Neen, de grote issue nu is de Grote Coalitie en het Presidentschap van het Europees Parlement.

Omdat het een blik geeft op hoe het er aan toe gaat in de Corridors of Power van de EU en aangeeft hoe de Europese Unie wordt geregeerd en daarom interessant en leerzaam is, vind ik.

De heer Schulz, een van de vijf Presidenten die de Europese Unie telt, in dit geval President van het Europees Parlement vertrekt terug naar Duitsland.

Zijn vertrek leidt tot een crisis over zijn opvolging, het gevolg van een overeenkomst tussen de S&D (socialisten) met de PPE (de christelijken), samen de Grote Coalitie,  bij de vorige EP  president verkiezingen,  dat de heer Schultz (S&D, socialisten) de eerste helft van de zittingsperiode EP president zou zijn en voor de tweede helft plaats zou maken voor een PPE lid, tenzij er dan overeenstemming zou zijn dat hij ook de tweede termijn aanbleef.

Die afspraak konden ze maken omdat zij met zijn tweeën de meerderheid hadden in het EP en dus de baas waren.

De christenen  eisen nu volgens afspraak het presidentschap voor die tweede periode op maar dat weigeren de socialisten omdat dan alle sleutelposities, voorzitter Raad van Regeringsleiders, Tusk, President van de Commissie, Juncker, en de nieuwe President van het Europees Parlement van de christelijke partij,  door christelijke partijleden zouden worden bezet. 

Dat kunnen zij niet accepteren, hoewel van het begin af aan duidelijk was dat dat het gevolg van die afspraak zou zijn.

Dit nu veroorzaakt een crisis in het EP want tot nu toe werd alles bedisseld tussen Schultz, Juncker, twee elkaar goed genegen lieden, en hun gezamenlijke fracties in het EP, die, zoals gezegd,  de meerderheid hadden, zodat andere partijen er in feite voor spek en bonen bij zaten, want als minderheid niet meetelden.

Maar nu de onenigheid is ontstaan over de nieuwe president tussen christenen en socialisten is er een nieuwe situatie.

De Grote Coalitie bestaat niet meer. 

De PPE en S&D zijn uit elkaar.

Nu zouden er nieuwe coalities kunnen ontstaan, met bijvoorbeeld de liberalen, de ALDE (onze Rutte en Pechtold partijen) onder leiding van de eurofiel der eurofielen Verhofstad en òf christenen òf socialisten zodat dan òf de PPE òf de S&D voor het eerst naast de macht zouden grijpen.

Een liberaal of wie dan ook zou dan mogelijkerwijs President van het Europees Parlement kunnen worden.

Pitella, een S&D kandidaat heeft echter al aangekondigd met alle andere fracties, uitgezonderd de uiterst rechtsen (EU sceptici dus) te willen samenwerken als zij voor een S&D president wilden stemmen zodat dan de christenen hun macht zouden verliezen.

In ieder geval is er zo een einde gekomen aan de periode waarvan, gezegd werd “We had the impression that the EU was governed by a board of directors led by Juncker and Schulz”.

Voorlopig moeten dus Juncker en Tusk het doen zonder de steun van Schulz en PPE en S&D. 

Geen gegarandeerde instemming van het EP meer.

Maar ook in Duitsland komen er problemen of zo men wil nieuwe mogelijkheden door.

De heer Schultz vertrekt uit het EP terug naar de politiek in Duitsland waar hij een geduchte concurrent zal worden van de Socialisten voorman en vice kanselier Sigmar Gabriel.

Bovendien wordt de minister van buitenlandse zaken, Steinmeier, zeer waarschijnlijk de opvolger van Bondspresident Gauck  en zou dan mogelijkerwijs buitenlandse zaken voor Schultz vrijkomen.

Er is zelfs de mogelijkheid dat hij de socialisten kandidaat voor het kanselierschap bij de komende verkiezingen zou kunnen zijn tegenover de CDU Mw Merkel.

De Europese Unie bevindt zich dus nog steeds, afgezien van de elkaar opeenvolgende crises, ook binnen de Vijf Presidenten Kring in woelig water.

2017 kondigt zich nu al als turbulent aan.

In ieder geval, zo zei een EP lid, is er nu ruimte voor meer debat.