mardi 29 mars 2016


Het Sprookje van de bloeiende Eurozone wreed verstoord door Lehman Brothers.


Ik ben jarenlang in de waan gebracht dat de euro ons welvaart en welzijn zou brengen. Nu weet ik dat de lieden die dat mij en alle andere Nederlanders voorhielden er niets van begrepen of ons willens en wetens sprookjes vertelden. Want het ging al meteen mis en de bankencrisis gaf alleen maar het beslissende zetje. Want de Eurozone heeft een ingebouwd gebrek dat hem steeds verder uitholt hoe veel meer honderden miljarden euros je ook bijdrukt en de rente tot in het negatieve omlaag brengt om de schijn vol te houden. Want alleen een Eurozone met een gezamenlijke wetgeving zodat alle lidstaten identiek georganiseerd zijn, met gezamenlijke begroting, uitgavenpatroon, geldstromen tussen de landen zou kunnen overleven.Want structurele geldstromen van Noord naar zuid zonder gelijke rechten en plichten zijn onaanvaardbaar. Maar zelfs dat zal de zwakke landen niet sterker maken en de sterke wel zwakker. En welk euroland wil zijn eigen zeggenschap over begrotingen, belastingen, geldbestedingen en staatsschuld afstaan aan de Commissie of een soort onder Europese Unie-europarlement zonder gelijke rechten en plichten.

Dat is de ingebouwde fout. Wat een (schijn)oplossing zou zijn is onaanvaardbaar. Dus doorvergaderen en de ECB politieke oplossingen laten aandragen waarvan de ECB zelf weet dat deze niets uithalen zonder fiscale en sociale hervormingen die of niet haalbaar of ongewenst zijn. Zo gaan mijn gedachten. Maar, zoal altijd, ik ben een leek.

De eurozone is eigenlijk een wereldvreemde constructie waarbij 19 onafhankelijke op veel punten sterk van elkaar verschillende landen een en de zelfde munt, currency, ingevoerd hebben en hun eigen munt hebben afgeschaft en daarbij de zeggenschap over hun monetaire beleid  hebben afgestaan aan één centrale bank voor deze eurozone, de ECB.
Bovendien zijn het landen die tot de Europese Unie behoren en stuk voor stuk  hun eigen parlement, regering en wetgeving hebben die sterk van elkaar afwijken.
Dus voeren  zij wel elk hun eigen fiscale politiek (begroting, belasting, staatsschuld), zij het binnen twee algemene (en algemeen genegeerde) grenzen.
0,5% begrotingstekort maximum, 60% maximum staatsschuld.
Maar pas bij een overschrijding van de begrotingsnorm met meer dan 3% kan de EU Commissie ingrijpen en een sanctie opleggen. Maar doet dat niet.
Vrijwel geen enkel euroland voldoet aan de beide criteria. Een aantal al niet bij het lid worden.
Alle eurolanden hebben in de praktijk minimaal de 3% sanctiegrens aangehouden en in veel gevallen en jaren overschreden.
Toen dat volslagen uit de hand was gelopen werden er per land 20 jaren plannen met de Commissie overeengekomen om na die twintig jaar weer financieel veilig te zijn.
Ook nu zijn er nog landen die zich niet aan die 20 jaren planning willen of kunnen houden. Want de economische potentie van de eurolanden loopt sterk uiteen. Om maar te zwijgen over de verschillen in cultuur.

Van 2000 (echte invoering van de euro) tot 2007 is het Bruto Binnenlands Product  van de meeste eurolanden sterker toegenomen dan de economische groei. Dat was mogelijk door  begrotingstekorten  aan te houden. Zo werd een schijnwelvaart bereikt gefinancierd door het steeds verder vergroten van de staatsschuld.
Met de besmetting door de EU en Eurozone banken door de Lehman crisis veranderde de toch al geringe groei (1% of minder) in krimp, oplopend tot in 2009 3% krimp.
Om toch het uitgavenpatroon te kunnen handhaven werden de begrotingstekorten vergroot tot in 2009  boven de 6%.
Als gevolg daarvan begonnen de staatsschulden pijlsnel te stijgen van 65% in 2007 naar 95% in 2014.

Hoewel de Lehman crisis de Eurozone zwaar in het rood heeft gebracht kwam dat ook omdat voor die tijd de eurozone al op tekorten en vergrote schulden en weinig groei had ingeteerd.  Dus waren er toen  de Lehman crisis de Eurozone banken en staten trof geen reserves om die klap op te vangen.
In tegendeel, de crisis versnelde het schulden en tekorten process maar was niet de enige oorzaak ervan.
Al de verhalen over de welvaart die de Eurozone zou hebben gebracht waren dus in werkelijkheid gebaseerd op leven op de pof.
Ik vraag me wel eens af waarom degenen die deze welvaarts argumenten naar voren brachten daar niet van op de hoogte waren.

De gegevens hierboven zijn de geaggregeerde voor de gehele Eurozone.
Het is vanzelfsprekend dat er onderling tussen de eurolanden grote verschillen bestonden als gevolg van economische potentie, wetgeving, en cultuur.
Maar het is zeker niet juist te denken dat een opbloeiende Eurozone in de recessie werd gestort door het USA Lehman schandaal.

 Grafieken over BBP (GDP), begrotingstekorten, groei en staatsschuld Eurozone staan in naarhethemleek.blogspot.fr

Volgende keer verder over de voortgang of teruggang van de Eurozone.

vendredi 25 mars 2016


De peen achter de kont van de ezel




Terwijl de beschaafde wereld de afgrijselijke aanslagen in Brussel nog moet verwerken blijkt dat de veiligheidsdiensten die ons met onze open grenzen moeten beschermen volstrekt onvoldoende met elkaar samenwerken. Bomgordel terroristen zijn wel bekend bekend bij de diensten  en komen zelfs op Amerikaanse lijsten voor. Toch kunnen ze hun gang gaan tot ze een terreurdaad hebben begaan omdat zij in ons rechtssysteem dan pas kunnen worden opgepakt en vervolgd zodat je je kunt afvragen wat voor nut die lijsten dan wel hebben en hoe effectief ons rechtssysteem is. Tezelfdertijd zitten in Griekenland 50.000 illegale migranten die geen kant op kunnen. Bulgarije gaat nu ook de grens met Griekenland met hekken afschermen. Nabij Idomeni bij de grens met FYROM (Macedonië) worden 12.000 migranten die in de natuur bivakkeren overgebracht, tegen hun zin, naar opvangkampen. Griekenland moet binnen 20 dagen, zo is afgesproken, onderdak voor elkaar krijgen voor 30.000 illegale migranten. Wat er met hen moet gaan gebeuren weet niemand.
De UNHCR, Artsen zonder grenzen trekken zich terug uit de opvangkampen op Lesbos omdat de sinds 20 maart aangekomen illegale migranten daar opgesloten zijn en zij dat niet in overeenstemming achten met de internationale verdragen. Procedures tegen de EU worden overwogen. De 4000 EU functionarissen die naar de Griekse eilanden moeten komen om de asielaanvragen en de procedures daarom heen af te handelen zijn er nog niet. Men tast in het duister.
Maar ik ga toch door met mijn gedachten en twijfels over het geld drukken, de negatieve rente en de jacht op 2% inflatie door de ECB. Wat richtte het uit en wat voor conclusies denk ik hieruit te moeten trekken. Zware kost voor de Paasdagen (of moet ik politiek overcorrect Vrije Voorjaars Dagen zeggen). Maar het is ons geld.


De helft van de lage groei van de eurozone econome is te danken aan  de lage olieprijs de andere helft aan de Europese Centrale Bank, de ECB, lees ik. Dan vraag ik me af waarom dan bij de niet-eurozone EU lidstaten de staatsschuld veel lager is en de economie meer groeit ondanks de ECB in die landen.
Maar goed, verklaringen zoals deze zijn nooit te bewijzen, noch te ontkrachten.

Zo heet ook 2% inflatie goed te zijn voor de economie. Het wordt door de mainstream economie aangenomen.
Maar wat zijn andere aantoonbare effecten ervan.
Bijvoorbeeld dat door de inflatie het prijspeil, de consumenten prijs index, CPI, tussen 2008 en 2016 flink gestegen is, met andere woorden dat de koopkacht van het geld met dat percentage is ingezakt.
Wat ook te bewijzen valt is dat de lonen in die periode met de prijzen meegestegen zijn omdat ze of geïndexeerd waren of loonsverhogingen afgedwongen werden.


stijging van prijzen en lonen 2008 tot 2014/16


In ieder geval gunstig voor de staat omdat in die tijd de waarde van de staatsschuld in 2008 ook met dat percentage is teruggelopen sinds 2008.
Door de koppeling CPI met de lonen kan ondanks de inflatie de koopkracht of dalen of stijgen. Maar voor de staatsschuld is  inflatie  voordelig.
Voor de koopkracht van de loontrekkers hoeft het niet veel uit te maken, maar vaak toch wel in negatieve zin door onvoldoende indexering. 
Voor al die groepen echter die leven van een pensioen of iets dergelijks. Want hoewel pensioen fondsen een indexering mogelijkheid hebben verliezen deze groepen bij inflatie aan koopkracht.
Voor de ABP pensioenen bijvoorbeeld is er sinds 2008 geen indexatie meer geweest (met één uitzondering van 0,28%) zodat voor mensen die sinds 2008 of eerder met pensioen gingen er een achteruitgang in koopkracht is ontstaan van 12%. Voor hen is inflatie nadelig.

Het is dus de vraag waarom die 2% jaarlijkse inflatie zo belangrijk is.

Het argument is dat de mensen er tot kopen worden aangespoord.
Dat zal echter zeker niet gelden voor de eerste levensbehoeftes want daarvoor bestaat een aankoop noodzaak.
Voor andere huishoudelijke artikelen is er de vervangingsmarkt en vervanging kan meestal niet uitgesteld worden bij versleten apparatuur. 
Dat maakt het spectrum van de koopdrift wel bijzonder klein.
Men kan zelfs zeggen dat lagere prijzen meer noden tot koop dan stijgende prijzen Want de koopkracht stijgt er juist door.
En bovendien worden aankopen beïnvloed door koopkracht en daar koopkracht en stijgende prijzen elkaar in evenwicht houden en de koopkracht zelfs achter kan blijven bij de prijsstijgingen kan dan misschien wel de lust tot kopen toenemen maar niet de geldmiddelen ervoor.
Naar mijn mening is het voornamelijk de staat die profiteert door de waardedaling van de schuld. Maar ook dat kan schijn zijn.

Ook is zeker dat geld bijdrukken en via de banken verspreiden, de onorthodoxe wijze van de Centrale Banken om die 2% inflatie af te dwingen, niet de koopkracht van de mensen beïnvloedt, want die wordt bepaald door het inkomen. De 80 miljard euro per maand die de ECB maandelijks bijdrukt worden geïnvesteerd in het "aanbod" circuit, de ondernemingen en niet in het "vraag" circuit, de consumenten. Ook niet in de eurozone economie, anders was het niet nodig om ook nog eens leningen aan de banken te verschaffen met geld toe, de negatieve rente, ter investering.
Ondernemingen investeren alleen als er (potentiële) vraag tegenover staat. Anders blijf je met je aanbod zitten.

Wat ook zichtbaar is dat die 80 miljard euro per maand de koersen op de aandelenbeurzen omhoog doet stijgen (hoewel die trend mischien wel door overvoering nu begint af te zwakken). Het is zelfs opvallend dat wanneer de koersen (te) snel zakken er vrijwel direct beloftes van Centrale Banken komen over geldverruiming of rente omlaag stellen die de aandelen koersen dan weer doen stijgen.

Er is dus een positieve uitwerking op de kapitaalmarkten, voor diegenen die hun inkomen uit kapitaal verkrijgen. Het lijkt er ook op dat veel ondernemingen hun eigen aandelen terugkopen, consolideren in plaats van te investeren.

Ook de wisselkoersen worden door de lage rente en de geldverruiming omlaag gedrukt. Dat is een van de neveneffecten die globaal met groot wantrouwen wordt gevolgd. Het betekent immers dat de export positie gunstiger wordt, de export prijzen zakken en de concurrentie positie wordt  beter, maar wel natuurlijk ten koste van die in andere landen, die dan op hun beurt hetzelfde zouden kunnen doen. Zo ontstaat al gauw een zweem van een currency war, een wisselkoers oorlog.
Op de langere termijn worden bovendien die effecten vooral bij landen die grondstof arm zijn (zoals de eurozone) door de hogere import prijzen te niet gedaan. Dat veroorzaakt inderdaad geïmporteerde inflatie maar daardoor ook verlaagde koopkracht
Daarentegen is er een negatieve uitwerking op diegenen die sparen, de rente zakt steeds verder en er wordt reeds gesproken over negatieve rente op depositos, dus geld betalen aan de bank om je geld daar te kunnen deponeren, sparen. De invloed op de pensioenfondsen is ook heel duidelijk. De lage rente doet hun rendement gevaarlijk zakken. Daardoor komen de pensioenen van gepensioneerden in gevaar.
Voor degenen die een inkomen uit werk hebben zou het in theorie door indexering en loonrondes dus niet veel uit moeten maken. Maar het koopkracht verlies door niet geheel compenserende indexering komt veel voor. In Groot Brittannië bijvoorbeeld is vorig jaar voor het eerst in tijden een echte koopkracht verbetering door loonsverhogingen opgetreden.
Zelfs voor de banken is de lage rente geen voordeel. Voor parkeren van gelden bij de ECB moeten ook zij een negatieve rente betalen. Leningen binnen de eurozone leveren door de lage rentestand niet voldoende op zodat ze gedwongen zijn buiten de eurozone risicovoller te beleggen tegen hogere rente. Door de te lage groei vergeleken bij de USA en zelfs EU lidstaten buiten de eurozone nemen de investeringen door het bedrijfsleven in de eurozone (ook door de lidstaten zelf) nauwelijks of niet toe. Zolang de koopkracht niet toeneemt blijft de vraag laag en dus de rentabiliteit van investeringen laag.
Het eigen vermogen van de banken moet hoger zijn dan voorheen en ze zitten nog vol met niet of nauwelijks renderende "bad debts". En, hoe vreemd het ook moge klinken, door het opkoopbeleid van de ECB blijven er voor de banken minder mogelijkheden over voor belegging in waarde papieren.
De ECB moet zelfs obligaties van bedrijven op gaan kopen en wellicht ook waardepapieren van buiten de eurozone om die 80 miljard per maand te kunnen blijven bijdrukken. Voor andere investeerders blijft dus minder over.
De lage rente, het is al vaak gezegd, leidt ook tot onverantwoord lenen. Alleen houdbaar zolang die rente zo laag blijft. De lidstaten van de eurozone hebben tezamen niet voor niets na de USA en Japan de hoogste staatschulden van de wereld. De schulden van de niet-eurozone EU lidstaten zijn ook lager dan die van de eurolanden.
Door die hoge staatschulden is er geen ruimte voor een lossere geldpolitiek. En die staatsschulden groeien in euros uitgedrukt steeds verder door. Alleen begrotingsoverschotten doen de staatsschulden teruglopen, elk budget deficit doet de schulden verder stijgen.  Vrijwel alle eurolanden hebben elk jaar begrotingstekorten. Een economische groei groter dan het tekort kan weliswaar het percentage schuld verlagen maar niet de grootte in euros.

De ECB dekt zich ook in door er herhaaldelijk op te wijzen dat de lidstaten structurele hervormingen moeten doorvoeren om de invloed van lage rente en de geldverruiming aan te vullen.
Maar als we zien in de bailout landen (en in de meeste andere) dat dat hervormen gecentreerd wordt rond lastenverzwaringen en loon en uitkering verlagingen. Want vooral door de verzorgingsmaatschappij zijn echte bezuinigingen, dat wil zeggen minder uitgeven door de overheid, nauwelijks mogelijk.
Bovendien leiden lastenverzwaringen en loonsverlagingen tot koopkrachtverlies van de consument. Dat veroorzaakt  vervolgens een teruglopende economie en daardoor lagere belasting inkomsten voor de overheid. Daardoor wordt er te weinig door de staten geïnvesteerd want consumptieve bestedingen gaan voor bij de begrotingen.
Om effect te sorteren zou er een grondige herziening van de verzorgingsstaat nodig zijn en van de bureaucratie. In een aantal lidstaten stuit elke poging daartoe op hevig verzet.

Er  gaat een gerucht dat er een geheim overleg zou komen van de grootste banken voor een betere afstemming op elkaar. Onder andere over de Japanse, Eurozone en USA geld verruimingen. Het is nog een gerucht, maar ja.

Om af te sluiten, wat is nu eigenlijk de zin van het persé willen bereiken van die  2% inflatie. Het lijkt wel achter de eigen staart aanhollen en haalt meer overhoop dan het oplost.
Maar dat is natuurlijk, zoals steeds, mijn eigen visie, de mening van een leek.

Maar, waarom gaat het eigenlijk met de eurozone minder dan met andere landen. Want dat is de reden voor al die monetaire steun door de ECB. Dat is dus de hamvraag.




mercredi 23 mars 2016

naarhethemleek.blogspot.fr  voor een zicht op de godsdienst en de multicultuur




Geld dat uit het niets komt vallen

De verschrikkelijke, barbaars wrede aanslagen in Brussel, na die in Parijs, hebben een enorme schrik en toch ook ontgoocheling veroorzaakt. Is het de onnozele Europese Unie die tegen alle evidentie volhoudt in de gedachte dat deze aanslagen niets te maken hebben met het open beleid dat de EU voert. Once bitten twice shy schijnt niet te gelden. In plaats van hard op te treden tegen al diegenen die binnen de EU gekomen daar alle gelegenheid hebben en krijgen aanslagen voor te bereiden en uit te voeren. Want het is niet zo dat ze allen onbekend zijn. Hier ook waren de daders bekenden van de politie. Maar pas als er een daad is gepleegd kan worden, of wordt, ingegrepen. Voor potentiële terroristen, zoals teruggekeerde IS of Jihadistische "strijders" die onze cultuur verachten maar er wel van profiteren is het een niet te ontkennen voordeel dat zij ongestoord hun gang kunnen gaan, en dat zelfs  voorbereidingen tot terroristische daden, zelfs in een ver stadium, geen voor onze wetgeving strafbare feiten zijn. Dat het verheerlijken of propageren ervan niet bestraft wordt.
De opmerking dat de democratie zal overwinnen wordt gelogenstraft door de Arabische lente, toen er ook zo de overtuiging was dat de democratie daar zou zegevieren. Van die overtuiging plukken wij nu de wrange vruchten. Zo denk ik er over.
Maar dat alles wil niet  zeggen dat er geen aandacht mag zijn voor andere zaken in de Europese Unie en met name de eurozone. Vandaar dat ik mijn gedachten weer laat gaan over de geldverruiming, de negatieve rente en nu weer de meest moderne kreet om helicopter geld. Ons geld wel te verstaan.

De ECB heeft als opdracht door het verdrag van Maastricht de prijsstabiliteit van de euro te bewaken. Het is (officieel) de enige eurozone instelling die geld mag drukken. Dat mag je zeggen, drukken, al bestaat het alleen als computeraal geld.
Dat blijkt in de praktijk een vrijwel onbegrensde macht. De ECB heeft zich immers tot doel gesteld de inflatie te brengen op nabij 2%, althans dat is in de opvatting van de ECB de prijsstabiliteit.

Die doelstelling is sinds de invoering van de euro nog nooit bereikt en de ECB is voorts van mening dat dat nog flink lang zal duren  voor dat peil is bereikt.

De ECB gebruikt naar eigen woorden onorthodoxe middelen om die 2% te bereiken. Middelen die veel ongewenste neveneffecten hebben. Maar die interesseren de ECB kennelijk niet. Inflatie verhogen is het doel en alle middelen die naar de opvatting van de ECB dat doel beogen zijn toegestaan.

Omdat alle tot nu toe gebruikte middelen falen wordt overwogen helicoptergeld niet als middel uit te sluiten. Helicopter geld is geld dat aan de consumenten zou worden geschonken door de ECB, die zich hiertoe gerechtigd acht want zij hebben het mandaat geld te drukken. De verwachting is dan dat consumenten dat geld voor aankopen zullen gebruiken en zo de economie een kickstart geven. Maar de consument kan het ook in een oude sok bewaren voor later.
Waarom direct aan de consument.

Tot nu toe is de geldverruiming steeds via banken gebeurd, behalve de renteverlagingen, goedkope leningen; nu zelfs met extra geld toe (negatieve rente); opkopen waardepapieren van banken, waarbij het geld door die banken  hopelijk in de eurozone wordt uitgeleend. Zoals ik zo vaak zeg, de eurozone economie kan geen 80 miljard euro per maand investeren. Dus gaat dat geld grotendeels naar buiten de eurozone.

Maar het is zelfs contra productief. Want wat gestimuleerd wordt is de supply kant, de productie van goederen en diensten, maar niet de vraag, niet de koopkracht van de consument. Door een vergroot aanbod bij niet vergrote vraag zakken de prijzen, is  er dus lagere inflatie want inflatie is prijsverlaging. De inflatie stijgt dus niet naar die 2% maar daalt juist en het bedrijfsleven blijft met onverkochte voorraden zitten.

Bovendien investeren de banken dat geld buiten de eurozone want ze moeten tenslotte winst maken en dat kan binnen de eurozone nauwelijks met die lage en negatieve rente.

Dat geld kan dus gebruikt worden door emerging economies om goedkoop te produceren en goedkoop naar de eurozone uit te voeren met lagere prijzen dan de eurozone industrie kan leveren. Concurrentie tegen de eurozone dus met eurozone geld.

Nu weet ik dat de ECB daar kennelijk anders over denkt en zij zijn de experts, maar mijn gedachtegang is wel logisch.

Overigens is het wel degelijk nieuw geld, die 80 miljard elke maand, want het wordt na maturing van de assets, als de ECB het geld ervoor terugkrijgt, niet uit de circulatie genomen. De geldvoorraad wordt dus steeds groter. Hoe meer geld hoe groter de kans op inflatie. Dat wil zeggen geld ontwaarding. Want hoe meer nieuw geld in de circulatie wordt gebracht, hoe minder het waard wordt.

Maar nu overweegt (niet alleen de ECB, het wordt internationaal steeds meer genoemd als middel) om nu ook gewoon geld bij te drukken en aan de consument te verschaffen. Er staan dus geen assets tegenover dat dan nieuw te drukken geld, het is gewoon de geldvoorraad vergroten.

Doordat het niet op het bedrijfsleven wordt gericht maar op de burger, de consument, is het geen supply steunen maar demand, de vraag steunen. Bovendien wordt de werking tot de eurozone beperkt. Het heeft dus een grotere kans inderdaad tot meer kopen aan te zetten dan de banken te spekken. Maar geld drukken zonder tegenwaarde is gevaarlijk. Het kan wel eens tot veel meer inflatie leiden dan dragelijk is. Dan zijn de rapen gaar. Alleen al bij het idee gaan de Duitsers steigeren.

 Het is wel een duidelijk teken dat de andere onorthodoxe middelen niet het gewenste resultaat hebben gehad. Het is ook duidelijk dat zo niet het bedrijfsleven de economie stuurt, zoals in een market  economy zou moeten, maar dat de centrale banken dat doen en ook nog in (wel is waar wordt het ontkend)  in concurrentie met elkaar. Verborgen currency wars..

Het is ook zo dat de centrale banken van alle kanten gewaarschuwd worden niet de rente te verhogen al zou dat in het betrokken land nuttig of zelfs nodig zijn. De wereldeconomie zou er door in de problemen kunnen komen. De centrale banken moeten dus noodgedwongen de eigen economie in de gevarenzone voor bubbels brengen. Ze kunnen zo niet op eigen economische gronden  handelen. In hun eigen netten verstrikt.

De heer Praet, lid van het kernbestuur van de ECB, zei dat de middelen van de ECB nog niet uitgeput waren. Maar het is heel goed mogelijk dat de eurozone uitgeput raakt door de neveneffecten.

Maar, zoals immer, zo denk ik erover en ik ben slechts een leek.


Morgen verder over de fiscale hervormingen die de ECB door de lidstaten wil doen uitvoeren.





.






samedi 19 mars 2016


zondag 20 maart 2016

Een Historische Dag want de EU Turkije deal is ingegaan.
De Grieken zijn al druk bezig de eilanden te ontdoen van alle daar verblijvende illegale migranten en ze naar  het vasteland over te brengen. De eilanden worden gereserveerd voor de terug te sturen nieuwkomers.
Helaas is er nog geen enkele asielexpert en ondersteunend personeel om de terugstuur procedures uit te voeren en wanneer dat allemaal georganiseerd is weet niemand. Er wordt geschat dat er in totaal zo'n 4000 terugvoer medewerkers nodig zijn. En die zijn er dus nog niet. De EU in optima forma dus.
Stel dat het plan lukt en zoals Rutte denkt de stroom totaal opdroogt. Dan is er geen inruil. En krijgt Turkije een hoop geld. Maar als hij gewoon doorgaat betekent het dan er naast die 160.000 al nog te verdelen binnenkomers over de EU landen en de 130.000 die dit jaar alweer gearriveerd zijn en de honderd duizenden die in Italië aangekomen zijn er dit jaar nog een maximum van 72.000 inruil migranten uit Turkije zullen arriveren.
En alle nieuwe binnenkomers uit Turkije in Griekenland die niet voor vervolging in Turkije te vrezen hebben zullen worden teruggestuurd naar Turkije. Zoals ik zei, een farce procedure. Want wie kan aantonen dat hij in Turkije voor vervolging zou kunnen vrezen als Turkije tot veilig land wordt verklaard.


Illegale migranten terugsturen naar Turkije




Is de deal die is overeengekomen tussen de EU en Turkije wat de Engelsen "window dresssing" plegen te noemen of is het echt een nieuwe situatie.

Want de illegale migranten die met bootjes of welke andere manier dan ook vanuit Turkije op de Griekse eilanden terecht komen worden niet per omgaande per groep naar Turkije teruggestuurd.

Er wordt, als ik het goed begrijp, een soort "snelrecht" systeem georganiseerd waardoor de illegale migranten die asiel willen aanvragen in Griekenland op individuele basis binnen de vijf dagen worden behandeld en de uitslag weten. Beroep is natuurlijk altijd mogelijk.

Ik kan niets vinden over wat er gebeurt met de illegale migranten van wie de asielaanvrage in die vijf dagen wordt goedgekeurd. Ik moet, gezien de vigerende regelgeving, aannemen dat die dan het recht hebben in de EU asiel te zullen krijgen en dus niet naar Turkije worden teruggestuurd.

Er bestaat  echter de mogelijkheid de aanvrage af te wijzen in het geval de illegale migranten de EU binnenkomen via een eerste veilig land waar zij asiel hadden kunnen aanvragen en waar zij de nodige veiligheid en zorg zouden kunnen ontvangen. In vorige blogs heb ik daarop al gewezen.

In dit geval zou Turkije dan de status van "veilig land" moeten verkrijgen. Dat vereist wetswijzigingen in zowel Griekenland als Turkije heb ik menen te moeten begrijpen.

Tot nu toe wordt deze mogelijkheid in de EU niet gebruikt en er zijn twijfels of het wel legaal zou zijn.

In feite zou het inhouden dat alle illegale migranten die via Turkije de EU binnen komen geen recht op asiel aanvrage in de EU hebben. Met andere woorden dat de asielaanvrage wordt geweigerd en de aanvrager naar het eerste veilige land, in dit geval Turkije, wordt teruggestuurd.

De gehele vijf daagse procedure zou dan een een farce zijn waarvan de uitkomst al vast staat, tenzij de asielaanvrager kan aantonen dat hij in Turkije niet veilig zou zijn of geen adequate protectie zou krijgen. Voldoet Turkije wel aan die voorwaarden. Het is een juridische augias stal lijkt mij.

Voor die vijf dagen moet dan een enorm snelwerkend systeem van huisvesting, ambtenaren die voor de afhandeling nodig zijn, juristen, transport en wat dies meer zij door de EU naar Griekenland worden overgebracht en men denkt zo, naar ik lees, per maand zo'n 6000 gevallen te behandelen. Dat te organiseren is geen sinecure.

Degeen die geen asiel aanvragen in Griekenland worden inderdaad direct naar Turkije terug gezonden. Maar het lijkt me dat het toch van iedere illegale migrant de bedoeling is daar asiel aan te vragen, tenzij ze illegaal toch naar het noorden willen doorstromen. Maar met de gesloten grenzen ligt dat moeilijker dan voorheen.

Sommigen menen dat de deal reeds dit weekend in gang zal kunnen worden gezet, anderen zeggen dat het begin april zal zijn. Maar of het mogelijk is alle voorbereidingen inclusief huisvesting afgerond te hebben voor de tweede week in april lijkt haast ondoenlijk.



Tenslotte is de deal nog een raamwerk dat nog geheel moet worden ingevuld. Juridische details, organisatorische en logistieke details moeten allemaal nog worden uitgewerkt. Met 28 lidstaten, ik geloof 24 talen, en vele organisaties die mordicus tegen zijn zal nog moeten blijken hoe dat verloopt.

Dan zwijg ik nog over de betalingen aan Turkije en de uitvoering van visum vrijheid en versnelde toetredings onderhandelingen die ook niet lekker liggen bij alle lidstaten.



Het lijkt me dus nog niet bepaald een gelopen race.










mardi 15 mars 2016


17032016

De illegale migranten ----------------->  wie zijn het en welke rechten hebben zij?

Illegale migranten kunnen de EU uitgezet worden. Dat is zo.
Alle migranten die via een veilig land zonder geldige papieren de EU binnenkomen zijn illegale migranten want als zij asiel willen aanvragen moeten zij dat in dat eerste veilige land doen. Daar moeten zij de uitslag afwachten.
Maar iedereen die de EU binnengekomen is en zich op EU grondgebied bevindt heeft toch het recht asiel aan te vragen. Iedere aanvraag moet individueel worden afgehandeld met recht op beroep.
Tijdens die "wachtperiode" heeft de aanvrager rechten. Huisvesting, onderhoud, zakgeld, of zelfs overkomen gezin.

Deze combinatie van factoren maakt de EU zo aantrekkelijk voor illegale migranten.

Het kernpunt van de voorgestelde overeenkomst van de EU 28 regeringsleiders met Turkije is een afwijking van deze procedure. Illegale migranten die via Turkije de EU binnenkomen kunnen zodra zij in de EU zijn aangekomen weer retour naar Turkije worden gezonden waar zij dan asiel kunnen aanvragen.  In ruil daardoor neemt de EU dan evenveel legale migranten uit Turkije op via het resettlement plan, mensen dus van wie de asielaanvrage in Turkije is goedgekeurd.

De ratio hiervan is dat illegaal via Turkije de EU binnenkomen zinloos is want je wordt toch direct teruggestuurd naar Turkije om daar je asielaanvrage te doen en de uitslag af te wachten.

Toen ik gisteravond de heer Timmermans echter hoorde verklaren dat wel degelijk in de EU asiel kon worden aangevraagd en afgehandeld, zoals nu nog het geval is viel mij de mond open. Dan blijft immers alles hetzelfde zoals nu. Dan hangt toch nog alles uitsluitende af van de wil en mogelijkheden van Turkije te voorkomen dat de stroom illegale migranten door blijft gaan. Want dan zijn er nog steeds die voordelen voor illegale migranten.

Ik heb steeds gezegd dat de enige reële kans om de stroom op te laten drogen is het recht op asielaanvrage voor illegale migranten, die dus in dit geval in Turkije asiel hadden moeten aanvragen, het recht op asielaanvrage in de EU te ontzeggen.  
Zo lang dat recht blijft bestaan kan men wat voor peperdure overeenkomsten met opheffen van visum plicht en versnelde onderhandelingen over toetreding tot de EU afsluiten met de wetenschap dat dat niets zal helpen omdat de aantrekkingskracht van illegaal de EU binnenkomen even groot is blijft.

Dus is onderhandelen zonder direct terugsturen naar Turkije om daar de asielprocedure te doorlopen volstrekt irrationeel en haalt niets uit voor de EU.

Daarbij moet ik ook opmerken dat er meer wegen naar Rome leiden ofwel dat via Turkije niet de enige route is die voor illegale migranten aantrekkelijk is. De  gehele zuid kust van Europa, de weg via het oosten om maar te noemen.

Ik vrees echter dat er omdat er toch een resultaat bereikt moet worden om gezichtsverlies te voorkomen er een schimmig en ondoorzichtig akkoord over dat terugsturen wordt bereikt dat later juridisch onhaalbaar blijkt te zijn. Maar het kwaad is dan al geschied, de overeenkomst is getekend.

Of zouden er regeringsleiders zijn die de moed hebben zich te keren tegen de voorstellen. Ik zou het haast wensen.

16032016

even een tussen-door-tje

De heer Schulz, voorzitter van het Europese parlement komt vanochtend met de waarschuwing dat het mislukken van de EU top met Turkije donderdag a.s. over de illegale migranten het uiteenvallen van de Europese Uie zou kunnen veroorzaken. De laatste maanden vliegen de waarschuwingen van de EU elite over het voortbestaan van de EU ons om de oren: als dit niet gebeurt of dat juist wel gebeurt. Fear is the key, de angst die de mensen doet schuilen onder de dekking van de beschermers, in dit geval de EU elite. Doe niet wat zij willen en het gevaar dreigt. Het oude adagio, ga rustig slapen want wij waken over u. Langzamerhand ga je je afvragen of die EU dan inderdaad zo gammel in elkaar steekt dat elke afwijking van de wil van de elite hem in elkaar zou kunnen doen storten. Geen bemoedigende gedachte want een goed fuctionerende EU gericht op de economie, op vrijhandel en inderdaad vrij verkeer van inzittenden van de EU, van goederen en diensten heeft in het verleden bewezen zeer nuttig te zijn voor de economie van de lidstaten. Het is het politiseren van de economische gemeenschap in het verdrag van Maastricht en het constant meer macht naar zich toetrekken om zo tot een door Brussel geregeerde Europese Staat te komen dat tegenstand opwekt. Elke crisis wordt beeindigd met 'geef toe of het zou wel eens het einde van de EU kunnen zijn' en weer wordt een stuk macht van de lidstaten overgeheveld naar Brussel. Een ever closer union gebaseerd op angst. Is het een wonder dat Groot Brittannië zich verzet en inderdaad zelf zijn voortzetting van het lidmaatschap van de EU in een referendum aan de bevolking van GB voorlegt. En, ziedaar, ook daar wordt door de elite gedreigd met de mogelijke rampzalige gevolgen van een uittreden. Fear is the key.





Monetaire Politiek en Fiscale Politiek   

Je n'accuse pas, mais je me demande.




De actualiteit raast voort. Ook de overtuiging van bestuurders dat er geen rekening behoeft te worden gehouden met de mening van anderen zolang er nog maar een politieke meerderheid bestaat, zoals nu in Duitsland waar Mw Merkel haar eigen morele visie door wil zetten en daarbij niet alleen wil beslissen voor een verdeeld Duitsland maar voor de gehele Europese Unie die haar tot nu toe slaafs volgt.  Het doorleven in een fictie bij de illegale migratie, ficties van tegenhouden bij de buitengrenzen, ficties de taal van het ontvangend land snel leren, welk land als de verdeling zoals Mw Merkel volhoudt daar verandering in zal brengen, de fictie van de wil tot integratie van compleet andere culturen, de fictie van gebruik maken van de talenten van de binnenkomers, de fictie dat zo sterk verschillende culturen zonder botsing naast elkaar zouden kunnen leven.  Het zich afhankelijk maken van niet EUlanden die daarvoor eisen stellen over visa en lidmaatschap van de EU maar absoluut niet aan de voorwaarden daarvoor willen voldoen. Het is duidelijk dat zolang men het recht heeft  asiel in de EU aan te vragen zodra men er binnen is en dan de economische en familievereniging voordelen kan genieten, dat deel van de wereldbevolking dat in barre omstandigheden leeft alle mogelijke moeite zal doen in de EU binnen te komen. Zolang men angstvallig vermijdt dat te bespreken helpt er niets. Dan zal er inderdaad op een gegeven moment geweld moeten worden gebruikt omdat de binnenkomenden wanhopig moeten vaststellen dat zij after all niet in aanmerking komen.  De EU heeft het door geen beleid al veel te ver laten komen. En nog steeds is er geen beleid. Nog steeds is het ieder land voor zich, noodgedwongen.

  

Mag een leek ook een opinie hebben over financiële zaken. Of moet je daarvoor geïndoctrineerd zijn geweest door een studie economie of publieke financieen. Mag je je als leek verbazen over wat economen bedenken of als bedacht voorgeschoteld krijgen. Tenslotte zijn het niet economen die de economie vaart geven maar de ondernemers. Ondernemers die de tijdgeest begrijpen en er gebruik van maken. Neem Microsoft, Facebook. Jonge mensen die een groot gat in de markt zagen. Die de mogelijkheden van nieuwe technische ontwikkelingen zagen. Zij bouwen aan onze toekomst. Maar economen kunnen alleen achteraf verklaren waarom deze ondernemers zo'n succes hadden. Zij leven in het verleden. Logisch want economie steunt op de ervaringen in het verleden, niet op het visionaire van de toekomst. Dus falen ze want ze hebben niet de verbeeldingskracht van de entrepreneur, alleen de navolging van wat was. De leek kan dan vol verbazing toezien wat de economen van de economie maken en zich afvragen waar ze toch mee bezig zijn.



De twee demonen die, zo vind ik het, het financiële bestaan van de eurozone lidstaten dicteren.


De ECB en het Stabilisatie en Groei Pact. Beide vloeien voort uit de Verdragen, het laatste het Verdrag van Lissabon ooit bedoeld als grondwet van de Europese Unie maar door referenda in Frankrijk en Nederland (en een beetje Ierland) tot verdrag teruggebracht.



De almachtige Europese Centrale Bank (in werkelijkheid de Eurozone Centrale Bank) die volgens de Commissie niet bekritiseerd mag worden, waarbij het Europese hof zich min of meer aansluit, en politiek onafhankelijk is, legt de lidstaten haar monetaire politiek op ter bewaking van de prijsstabiliteit gedefinieerd als nabij 2% inflatie.

Om dat te bereiken heeft de ECB drie zware wapens, leningen, hoogte van de rente bepalen en geldverruiming. De beperking is dat de banken een belangrijke rol spelen want de ECB kan niet rechtstreeks met de economie werken.



Naar mijn mening is er een verschil tussen politiek onafhankelijk en het uitvoeren van een monetaire politiek zoals de ECB doet. Want die monetaire politiek heeft wel degelijk algemeen politieke gevolgen, politieke invloed.

In een samenspel van onafhankelijke landen, zoals in de eurozone waar de lidstaten elkaars economische concurrenten zijn, geeft dat wrijving. Het zijn landen die van elkaar invoeren, naar elkaar uitvoeren, met eigen wetgeving, eigen begroting, eigen uitgavenpatroon, eigen belastingen, eigen sociale wetgeving, eigen bureaucratie, eigen bruto binnenlands product,   eigen economisch potentieel.

Maar zij hebben geen enkele  invloed op de monetaire politiek zoals volledig zelfstandige landen dat hebben. Dat is voor de echte economie in die eurolanden het nadeel van de EMU de Economische en Muntunie, de euro.



Dat wil dus zeggen dat de lidstaten uitsluitend de fiscale politiek, want die is bij het verdrag van Lissabon aan de lidstaten zelf toegewezen, kunnen gebruiken om economische politiek te voeren. Belasting heffing, begroting van inkomsten en uitgaven van de staat, staatsschuld beheersing zijn aan de lidstaten overgelaten.



Maar ook daar zijn in het verdrag van Maastricht en Lissabon en in de verdere uitwerking daarvan in het Stabilisatie en Groei Pact en de verfijningen daar later in aangebracht grenzen aan gesteld.

Daarbij komt de ingebouwde crisis van de eurozone naar voren.

De echte grenzen zijn een maximaal begrotingstekort van 0,5 procent van het BBP (GDP) en een maximale hoogte van de staatsschuld van 60 procent van het BBP.

Maar daarnaast is er ook de bepaling dat Brussel pas ingrijpt bij een overschrijding van een begrotingstekort van meer dan 3 procent van het BBP. Dat houdt in per jaar ook een toename van de staatsschuld met 3%. En die 3% werd algemeen gehanteerd als maximum, niet die 0,5%. Dat is de archilles hiel van de eurozone. De opening tot overgrote schuld.



Dat dat ingrijpen door Brussel bovendien een loze inhoud had bleek al drie jaar na de echte invoering van de euro,  in 2003,  toen zowel Duitsland als Frankrijk een groter begrotingstekort hadden dan de toegestane drie procent en dat straffeloos konden doen. Brussel, de gezamenlijke regeringsleiders, greep immers niet in.



Dat precedent maakte het mogelijk dat de bepalingen van het S&G Pact krachteloos werden en zowel tekort als staatsschuld onverantwoord stegen, zodat nu de staatsschuld van de eurozone als geheel in plaats van de maximale 60% gestegen is tot het internationaal onhoudbaar geachte percentage van ongeveer 95% van het GDP.

Dit heeft ook als gevolg dat de meeste lidstaten geen enkele ruimte meer hebben om binnen de grenzen van het S&G Pact een eigen economische politiek te voeren en volledig afhankelijk zijn van de politiek van de ECB.



Hoe heeft de staatsschuld zo hoog kunnen worden zonder dat de rentetarieven als natuurlijke rem hebben gewerkt.

Ook daar is de rentepolitiek en later geldverruimingspolitiek van de ECB van grote invloed geweest, afgezien van de onbegrensde steun uitspraak voor de euro van Draghi in 2012.

In de volgende twee grafieken ziet men de rentepolitiek van de ECB en de stijging van de staatsschulden afgebeeld. Door de lage rente politiek van de ECB is het lenen door overheden en bedrijfsleven kunstmatig uiterst goedkoop gehouden. Daardoor was lenen te aantrekkelijk en waren hoge schuldbedragen nog economisch houdbaar ook voor zwakke landen met hoge schulden door de ECB garantie. Bij een normaal renteverloop en risico analyse hadden die schulden nooit zo hoog kunnen oplopen. De daardoor sterk stijgende rentetarieven zouden een effectieve noodrem zijn geweest. Kijk bijvoorbeeld naar de rente op de Griekse leningen toen de ECB haar beschermende arm terugtrok. Prompt schoot de rente pijlsnel skyhigh.

door de steeds verder dalende rente wordt lenen en schulden maken steeds aantrekkelijker. Zie de daling van de rente en de stijging van de schulden. Het iets lagere schulden percentage 2015 is het gevolg van een andere berekening, niet van een teruglopen van de schuld.


Het gehele financiële gebouw van de eurozone is volkomen kunstmatig geworden en onttrekt zich aan de economische realiteit.



Even terug naar het begin. Alle ingrepen van de ECB zijn gericht op het bereiken van die bijna 2% inflatie. De goedkope leningen aan de banken, de rente die nu zelfs negatief is, het  nu 80 miljard per maand opkoop programma van van alles. In een jaar was dat 720 miljard euro en het wordt veel meer dan een biljoen euro of zelfs misschien oneindig veel meer want Draghi wil doorgaan tot die bijna 2% inflatie is bereikt.



Nieuw geld gedrukt, gedekt door waardepapieren waarvan de waarde maar moet worden aangenomen. Want wat zijn Italiaanse staatsobligaties echt waard zonder de steun van de ECB.  En niet alleen Italiaanse. In feite wordt er schuld opgekocht die door bezittingen gedekt dient te zijn. Maar kijk naar de banken die nog volzitten met waardepapieren die geen cent waard zijn omdat de bezittingen waarop ze gebaseerd waren in waarde gedaald zijn of geen enkele waarde meer hebben. De huizenbubbel bij  voorbeeld.



En de invloed op de inflatie. Kijk naar de grafiek hieronder en zie dat de inflatie alleen maar gedaald is, ondanks al die steun van de ECB. Geen hogere inflatie maar lagere, ondanks de lage rente, ondanks de honderden miljarden geld bijdrukken. Het heeft niets maar dan ook niets geholpen.

inflatie vanaf 2008 tot nu. ondanks alle stimulus alleen maar daling in plaats van stijging


En de enige reactie van de ECB is niet alleen doorgaan maar er nog een schep bovenop gooien. Waarom zou die inflatie nu wel stijgen als je bekijkt wat al die steun tot nu toe  uitgehaald heeft. Het tegenovergestelde. Lagere inflatie en in sommige lidstaten zelfs deflatie.



En dan heb ik het nog niet over de neveneffecten die voor grote groepen desastreus zijn en de grondslagen waarop onze maatschappij gevestigd zijn op zijn kop gooien. Rente toekrijgen bij lenen, rente moeten gaan betalen voor sparen. Pensioenfondsen die van rente afhankelijk zijn.

Alleen aandelen vormen een vluchttraject of investeren in het buitenland. En wat is het nut.



En het argument van de ECB is dat de economie erdoor gegroeid is en dat er anders deflatie zou zijn geweest, dat het anders nog erger was geweest.

Maar de EU lidstaten buiten de eurozone doen het beter. Kijk naar Groot Brittannië, naar Zweden, naar Polen, of buiten de EU naar Zwitserland. En waarom doet Finland het zoveel slechter vergeleken met buurland Zweden. Kijk naar het verschil in staatsschuld en groei in Zweden en krimp in Finland. En de ECB zelf denkt dat het nog lang zal duren voor die 2% inflatie is bereikt en dat dus de rente nog laag blijft en dus die 80 miljard per maand door moeten blijven gaan. De eurozone is dus duidelijk een rem op de groei van de economie vergeleken bij andere landen.



Maar de rente moet ook laag blijven om een heel andere reden. Kan niet hoger.

Als de rente stijgt wordt de rollover van staatschulden zo duur dat ze onbetaalbaar is. De staatsschulden nu zijn uitsluitend betaalbaar omdat de rente zo laag en soms zelfs negatief is. Zodra de rente stijgt is het einde oefening. Kijk maar eens wat die minuscule renteverhoging door de FED al voor gevolgen had voor de wereldeconomie. En lees de waarschuwingskreten van Mw Lagarde van het IMF over het gevaar van een renteverhoging. En de angst van de Bank of England ervoor.

Het is de lage rente die de zaak bij elkaar houdt. Hogere rente kan niet meer.



De centrale banken hebben een situatie geschapen waardoor en waarin zij zelf gevangen zitten. Zij kunnen geen kant meer uit en moeten doorgaan. Misschien wel tegen beter weten in.



Nu begint de kreet om helicopter geld. When everything else fails.........



Zoals ik al zei, de ECB moet werken via de banken. Die krijgen elke maand die 80 miljard en zuchten misschien wel van verlichting dat ze van die wellicht dubieuze waardepapieren af zijn. Maar wat ze met  die 80 miljard doen gaat de ECB niet aan. Banken zijn zelfstandig en moeten winst maken. Dat die 80 miljard elke maand in de eurozone economie terecht komen is natuurlijk een waanzinnige gedachte. In ieder geval komt dat geld niet bij de consument terecht, degene die geld uitgeeft, aankopen doet en zo de economie op de been houdt. Zonder consument geen economie.



Helicopter geld is nu geld dat direct bij de consument terecht komt. Zoals, geloof ik, Rutte eens een keer zei, iedere Nederlander krijgt 800 euros.

Dat zou eenvoudig zijn als er geen contant geld  meer bestond maar alleen digitaal geld. De eurozone (want dat mag de ECB nu net niet doen) stort op alle bankrekeningen van de eurozone mensen zeg 5000 euro. Omdat de rekeninghouder, dus elke eurolander,  rente moet betalen over het digitale geld op zijn rekening (negatieve spaarrente) moet hij het snel uitgeven en gaat er dus aankopen voor doen. Dat geeft de economie een enorme impuls. Net zo als heel vroeger het aanslingeren van een automotor. Daarna bleef die lopen.  Zo ook de economie met die stimulans. En als de economie aantrekt loopt ook de inflatie op. Bingo.

Nu er nog contant geld is is het wat moeilijker. Want bij contant geld heb je geen zicht op wat de ontvanger er mee doet. Bijvoorbeeld in een oude sok stoppen. En dat is juist niet de bedoeling.



Een probleempje. Het kan ook uit de klauwen lopen. Zoals bij de Weimar Republiek. Want geld printen doet de waarde van het geld  dalen, meer geld printen, verder dalen. Tot er opeens geen houden  meer aan is. Hyperinflatie. Dat was het einde van de Weimar Republiek en het begin van Hitler.



Maar, zoals altijd, het zijn maar mijn gedachten, die van een leek. En dat tegenover al die experts. Maar het is een soort catharsis dat ik er voor mijzelf erover schrijf. Ongehinderd door politiek of theorie. Gewoon zoals ik het zie. Het lucht me een beetje op.















.








jeudi 10 mars 2016


11032016

de zwarte magie van de negatieve rente

Wat jammer dat centrale bank presidenten pas na vertrek kunnen zeggen wat zij denken. Dat zag en hoorde ik gisteren bij de heer Wellink.
Hij somde alle factoren op die  ik de laatste tijd voor mezelf op mijn overdenkingen schreef.  Ik heb al gezegd dat naar mijn mening de ECB de wereld op zijn kop zet.
Maar is het niet zo dat deze QE en lage/negatieve rente de gehele maatschappij principieel veranderen.

Mensen spaarden bij banken, banken leenden dat geld uit aan bedrijven, die investeeerden en verdienden voor zichzelf en hun personeel geld dat weer gespaard, uitgeleend,geïnvesteerd werd.

Nu koopt de ECB louter schulden op. Want staatsobligaties zijn schulden van de overheid, bedrijfsobligaties zijn schulden van de bedrijven, hypotheken zijn schulden van burgers. Die schulden verdwijnen op de balans va de ECB.
Want ze worden niet gekocht met gespaard geld maar met nieuw geschapen geld. En voor de ECB zijn het geen schulden want er  is nieuw geld voor gedrukt.
De ECB financiert dus staatsschuld en bedrijvenschuld met nieuw  geld.

Natuurlijk, die schulden worden gedekt door assets. Maar wat zijn staatsassets van een land met meer dan 90% schuld waard. Wat zijn de assets van grote bedrijven waard. Wie zegt welke van die assets in feite "bad debts" zijn. Banken zitten er vol mee.

Dat nieuwe, extra geld 80 miljard euro nu per maand gaat naar de banken tegen soms zelfs negatieve rente. Wie zegt dat het eurozone bedrijfsleven per maand 80 miljard euro investeert moet zich laten nakijken. Dat geld gaat dus de gehele wereld in, nieuw gedrukt ECB geld.

Banken hebben geen spaargeld meer nodig van brave burgers om in het bedrijfsleven te investeren. De ECB verschaft het gratis. 

Spaargeld wordt tot nutteloos geld, dat geen euro meer opbrengt.  Spaargeld, een basis van onze economie wordt vervangen door opgekochte schuld.  Spaargeld kan geen rente meer opbrengen want banken lenen zonder rente of met rente toe.
Natuurlijk zal het zo'n vaart niet lopen en zie ik het te zwart in.
Maar wie had twintig jaar geleden gedacht dat er ooit negatieve rente zou komen, of centrale banken die geld bijdrukken om schulden op tekopen.

Ik, maar wie ben ik, een leek, zie het als zwarte magie.



Wie heeft nu eigenlijk dat
"één op één" bedacht
en hoe ziet het succesrijke IJsland de EU.



 Nadat Draghi  20 miljard euo per maand meer de markt heeft opgeslingerd en de rentetarieven weer heeft verlaagd is de ontvangst maar matig. Slechts even heftige bewegingen op beurzen en wisselkoers maar geen opzienbarende ontwikkelingen. Missschien is de wereld een beetje immuun geworden voor de voorspelbare machinaties van centrale banken en gaat men weer meer in de natuurlijke gang van zaken geloven. Van sterk en zwak en vraag en aanbod. Of men geeft zich fatalistisch over aan wat er gaat gebeuren, goed of slecht.
Maar er zijn nog andere crises in de Europese Unie waar het er misschien nog  merkwaardiger en onbegrijpelijker aan toegaat. Maar voor diegenen die nu tussen de grenzen gevangen zitten zonder uitzicht op soulaas nadat ze terecht of ten onrechte de indruk hadden gekregen door uitlatingen van de EU dat zij in de EU een betere toekomst tegemoet zouden gaan is het een zwaar lijden in barre omstandigheden.
In mijn gedachten zou voor hen snel een oplossing moeten worden gezocht terwijl nieuwkomers op alle mogelijke manieren tegengehouden zouden moeten worden. Dat kan alleen door voor hen het recht asiel aan te vragen in een tweede veilig land, te weten de EU, af te schaffen. Pas al doordringt dat zij geen kans hebben op asiel in de EU en afgezonderd zullen worden gehouden is eer geen aantrekkingskracht meer. Maar dat moet snel en duidelijk gebeuren. Dat lijkt misschien hard en onredelijk maar het voorkomt voor henzelf een lijdensweg. Zij zijn dan beter af in het eerste veilige land waarvandaan  ze via "resettlement" een kans hebben naar een ander land te kunnen gaan om zich daar te vestigen. Maar de EU moet dat zelf doen en niet via Turkije.


Enkele dagen geleden kwam bij de top van de 28 EU regeringsleiders met staven onverwachts het voorstel van Turkije op tafel om een één op één ruil te plegen van illegale migranten terug naar Turkije en in ruil daarvoor evenveel asielverkregenen uit Turkije aangeleverd te krijgen. Ondertussen weten we dat het alleen zou gaan om nieuw binnen komende illegale migranten vanuit Turkije.

De top was bedoeld om met Turkije een oplossing te zoeken voor het illegale migranten probleem van de EU.

Tusk, de president van de Council had alle regeringsleiders benaderd om tot een voor allen aanvaardbaar voorstel te komen hoe de toevloed van illegale migranten te beperken.

Nu lees ik in Open Europe, de gerenommeerde thinktank, dat dit één op één voorstel op de avond voor de top niet door Turkije maar door de Duitse kanselier, Mw Merkel naar voren is gebracht.

Daardoor was het voorstel van Tusk, dat naar ik lees neerkwam op het sluiten van de Balkan route en zo een eind te maken aan de stroom in een klap van tafel werd geveegd en de regeringsleiders werden voor een fait accompli gesteld.

Een totaal ander voorstel dan Tusk als president van de Council op zijn rondgang onder de regeringsleiders had voorbereid. Het kwam voor hen dus als een grote verrassing.

De Duitse pers vermoedde de hand van Merkel erin want het leek op een oud voorstel van Duitse kant. Maar de officiële lezing was dat het onverwacht van Turkse zijde kwam.

Ik citeer Open Europe: "It was driven almost entirely by Merkel and supported by Davutoglu" en "Both Jean-Claude Juncker, European Union President and Donald Tusk, European Council President, were almost entirely sidelined in the deal making on Sunday. Reports suggest that other EU diplomats were shocked to find that they had been cut out too".

Volgens Open Europe was het dus Mw Merkel die de andere regeringsleiders voor het blok zette met een totaal ander voorstel dan dat Tusk met de 28 regeringsleiders was overeengekomen en dat Juncker en Tusk opzij werden geschoven.

Hoe Open Europe aan deze informatie kwam weet ik uiteraard niet maar het is een instelling met een goede reputatie en zeker geen roddelpers.

Afgezien van het feit dat het voor de andere regeringsleiders, uitgezonderd onze minister president Rutte, die immers die vooravond aan de bespreking tussen Mw Merkel en Davutoglu heeft deelgenomen, volslagen nieuw was, roept het vraag op wie in de Europese Unie nu eigenlijk de regie heeft in deze illegale migranten zaak.

Men zou de indruk kunnen krijgen dat niet de Council maar  Duitsland en met name Mw Merkel is die de beslissingen neemt en de overige 27 die deze lijn gewillig volgen, zij het met uitzondering van de Balkanlidstaten, Polen en Oostenrijk.

Het is immers bekend dat de oostelijke lidstaten weigeren mee te doen aan een verdeling van de 160.000 nog te verdelen illegale migranten over de lidstaten van de EU en bij de "resettlement" gaat het om zich vrijwillig aanmeldende landen voor het opnemen van deze toekomstige "settlers". Daarbij zullen deze landen zich dus zeker niet aansluiten.

Deze gang van zaken roep de vraag op hoe de machtsverhoudingen in de Europese Unie dan toch eigenlijk in elkaar steken.

Een aanknopingspunt biedt wellicht een interview dat in de Daily Telegraph is verschenen met de IJslandse premier, Sigmunder Gunnkaugsson.

IJsland is lid van de European Economic Area sinds  1994, net als Noorwegen.

Het heeft zijn aanvraag voor het  lidmaatschap voor de Europese Unie in 2015 ingetrokken.

Voor de Britse in/out beslissing dus een goede gesprekspartner.

Als zelfstandig land heeft IJsland  zich na het bank debacle van 2008 goed hersteld buiten de Europese Unie om.
Op eigen kracht heeft het in 2015 een groei van 3,2%  van het BBP  bereikt en is er slechts 2,5% werkloosheid. Vergelijk dat eens met de situatie in de EU.

De IJslandse premier sprak onder andere ook over de machtsverhoudingen binnen de Europese Unie.

Ik citeer:' "When it comes to the big stuff the decisions are made by two, and increasingly one country” Mr Gunnlaugsson told The Telegraph'. 

Als het dus over belangrijke zaken gaat zijn het volgens hem dus twee en steeds vaker één land dat de beslissingen neemt.

'“Others are called to  meetings to approve of what has been decided, if not in the afternoon then during the middle of the night.This seems to have become the standard way of doing things in Brussels”, he said'.

Volgens hem worden andere landen voor de vergaderingen opgeroepen om goed te keuren wat er is beslist, als het niet in de middag is dan wel in het holst van de nacht. Dat is volgens IJsland de standaard gang van zaken in Brussel.

Het is duidelijk dat met die twee landen Duitsland en Frankrijk worden bedoeld.

De achterliggende overweging is, uiteraard, dat Groot Brittannië ook al blijft het in de Europese Unie niet de illusie moet koesteren van binnen de EU uit hervormingen door te kunnen voeren of invloed te kunnen uitoefenen.

Maar de implicatie is uiteraard dat dat dus evenzeer geldt voor elk ander EU lid. Zoals, indien  de Open Europe staf gelijk heeft, ook blijkt uit de top van de EU regeringsleiders over de illegale migratie. 

Daarnaast is het ook een teken hoe een land dat zelfstandig de 2008 bankencrisis heeft doorstaan tot flinke bloei is gekomen als lid van de European Economic Area. Zonder stemrecht in de EU maar is dat wel belangrijk als men de werkelijke gang van zaken binnen de EU beschouwt zoals IJsland die van afstand kan beoordelen.

Maar het allerbelangrijkst  is de vraag hoe de Europoese Unie kan functioneren indien er inderdaad een zo beslissende invloed is op de besluitvorming is van twee landen of zelfs een.






















mercredi 9 mars 2016


zwarte donderdag


Draghi geeft de weg naar negatieve rente een flinke zet.  Naast de andere negatieve rente: speciale leningen voor de banken met rente (0,4%) toe. Lenen brengt dus al extra geld op. Arme spaarders, arme pensioenfondsen (die dan ook nog in gesubsidieerd groen beleggen).
De slechte weg: doorgaan met een systeem dat bewezen heeft niet te werken zoals gedacht: Draghi heeft deflatie  in plaats van inflatie zien gebeuren. en gaat dan nog rente toegeven bij leningen. Koersen schieten omhoog, de geldwaarde zakt daarentegen. De eurozone wordt nog onaantrekkelijker voor investeerders.
Een raar voorbeeld maar werkelijkheid als deze nieuwe negatieve wereld doorzet..
Een bank kan lenen tegen zeg min 3%, in de toekomst als de ECB politiek doorzet niet onmogelijk.
Dan kan die bank een hypotheek aanbieden met minus 1% en er twee procent op verdienen. Dus een hypotheek met geld toe.
Met negatieve rente slaat de waanzin toe en wordt alles wat tot nu toe normaal was het tegenovergestelde.
Sparen en pensioenen: lager worden tot ze door de negatieve rente erop te betalen zelf negatief worden en dan moeten gepensioneerden terug betalen inplaats van pensioen ontvangen.
Het klinkt waanzinnig en het is waanzinnig maar wel het logisch resultaat.






Leidt  Negatieve Rente naar alleen maar
Digitaal Geld.
Weg met het Contant Geld



M1,M2,M3, Drie Soorten Geld.
1%,0%,-1% Drie Soorten Rente.
Weg Contant Geld



Overpeinzingen van een leek over de Totalitaire Monetaire Staat. Eens een keer weg van de illegale migranten, maar naar een ander gebied dat een even grote omslag kan veroorzaken als de Arabische Lente, zo vreugdevol ontvangen die nu zijn wrange vruchten laat oogsten. Ook de QE en negatieve rente politiek kunnen zo'n deceptie  teweegbrengen.



De ECB koopt ABS, waardepapieren,  van allerlei soort op bij de banken. De banken bulken elke maand van opnieuw 60 miljard euro kas geld, liquiditieit. Nu moeten die banken grotere buffers hebben dan voorheen en daar kunnen ze dat geld bijvoorbeeld voor gebruiken.

Ze zouden ook het nieuwe geld dat ze niet gebruiken kunnen parkeren bij de ECB. Vroeger bracht dat rente op, niet veel maar voor losliggend geld is een beetje meer dan niets. Maar sinds de introductie van de negatieve deposito rente over dat geparkeerde geld kost het de banken geld in plaats dat het opbrengt.

Duitsland, Nederland schrijven leningen uit  tegen negatieve rente. Lenen bijvoorbeeld 9 miljard en krijgen 9,01 miljard in handen. de wereld barst van het geld en je krijgt nog rente toe.



Banken leven van het uitlenen van geld tegen rente. Maar de rente wordt door de ECB uiterst laag gehouden. Dus kunnen de banken met  het uitlenen van geld aan het bedrijfsleven en particulieren niet veel verdienen. Kijk naar die heel lage hypotheekrente. Daardoor stijgt het aantal mensen dat zich kan veroorloven een huis te kopen, het aantal hypotheken stijgt, daardoor stijgt de vraag naar huizen en daardoor neemt de prijs van huizen toe. Soms tot in het onredelijke toe.

De banken worden daardoor aangemoedigd om dan die gelden te investeren, uit te lenen in risicovoller leningen. Want hoe groter het risico hoe hoger de rente.



Rente moet eigenlijk  behalve geld ook een rem voor degene  die uitleent en degene die leent zijn. Vind  je de rente te hoog voor je inkomen dan leen je niet, vind je het risico groter dan de renteopbrengst dan leen je niet uit. En de hoogte van de rente wordt tevens bepaald door vraag en aanbod. Zo ontstaat een zou je kunnen zeggen natuurlijk evenwicht.

Bij dat hele gedoe speelt vertrouwen een grote rol.



Maar nu komt er steeds meer de Negatieve Rente.



De BIS, Bank for International Settlemensts, ook wel de Bank der Banken genoemd, waarschuwt voor de negatieve rentetarieven. De markt verwacht dat de ECB de negatieve rente met  minstens 0,1% gaat vergroten tot 0,4% om de deflatie af te wenden door de waarde van de euro te doen dalen.

De BIS heeft twijfel aan het nut van de negatieve rente. De Chinese Yen daalde maar enkele dagen en steeg toen weer.

De BIS zegt dat als de negatieve rente politiek niet doorwerkt in de leenrente voor huishoudens en bedrijven zij hun bestaansrecht verliezen. Het komt dan niet in de echte economie terecht.

Maar het is logisch dat de banken hun strafrente zullen gaan doorberekenen aan hun klanten, bedrijven en huishoudens.

En als die negatieve rentepolitiek echt doorwerkt in rentetarieven voor huishoudens en bedrijven die dan geld toekrijgen als zij geld lenen, dan komt er een dreun voor de winstgevendheid van banken tenzij die negatieve tarieven ook worden opgelegd bij depositos wat weer vragen oproept over de stabiliteit van de kleinhandels deposito basis. Sparen kost dan geld.



Zoals eerst geld creëren om asb's aante kopen door de Centrale Banken twilight zone was, onverkend gebied, zo is dat nu met de negatieve rente.

Want stel dat de banken inderdaad  beginnen om voor op de bankgezet (spaar)geld rente in te houden. Het directe gevolg is dat het geen zin heeft geld op de bank te zetten om rentegewin krijgen.

Integendeel het is dan financieel voordeliger het geld van de bank af te halen en onder de matras of in een oude sok te bewaren. Want het idee dat de consument dat geld op de bank ineens gaat uitgeven aan aankopen in onzinnig. Want het betekent voor die consument onzekere tijden en in onzekere tijden houden ze juist hun geld, in dit geval contant geld, vast. En geen rente krijgen maar moeten betalen op spaargeld is de wereld op zijn kop.

Contant geld, dus is er een gerede kans dat er een bankrun komt om dat verliesgevende geld van de bank te halen en het zelf te bewaren zodat het tenmimste geen verlies oplevert. En een bankrun is fataal voor een bank.



Bankiers zouden geen bankier zijn als ze hier geen oplossing voor hadden. Weg met cash geld, afschaffen daarvan en alleen overgaan op digitaal geld. Want dat kun je niet van de bank halen en in een oude sok opbergen. Dus kun je je niet wapenen en kan er geen bankrun komen. In Zweden onder andere  wordt er ernstig over nagedacht. Het heeft vele voordelen en maakt het bedrijven en particulieren onmogelijk om monetaire transacties te verdoezelen. Natuurlijk kan er een alternatief onwettige munt geschapen worden maar dat blijft marginaal. Zwart geld wordt onmogelijk. De staat ziet alles.



Denk niet dat dit uit de fantasie van een doorgeslagen leek komt. Het af willen schaffen van het 500 eurobiljet zodat transacties boven dat bedrag vrijwel altijd digitaal verrekend moeten gaan worden is een eerste stap. Hogere negatieve rente door Centrale Banken, landen die lenen die negatieve rente, bedrijven gaan volgen.

Rente wordt een straf voor het hebben van geld en een bonus voor uitgeven.

Maar zoals altijd, het zijn maar de gedachtenspinsels van een leek.